Kolory różne, odjasnych do ciemnego. Szczególne zastosowanie znajduje w chorobach alergicznych, o jego skuteczności decyduje różnorodność antygenów pyłkowych wchodzących w jego skład.
Zalecany przy przeziębieniach, schorzeniach górnych dróg oddechowych, chorobach serca, nieżycie żołądka i jelit, wyczerpaniu nerwowym.

Stosowany głównie w chorobach serca, poprawia zaopatrzenie mięśnia sercowego w tlen i elementy odżywcze. Przeciwdziała miażdżycy, stosowany w chorobach wątroby oraz schorzeniach skóry. Stosowany zewnętrznie w przypadku oparzeń zapobiega tworzeniu się pęcherzy i związanych z nimi infekcji. Przyspiesza proces gojenia się ran. Z uwagi na wysoką zawartość cukrów prostych, z przewagą glukozy, łatwo przyswajalnych przez organizm, stanowi cenną odżywkę regeneracyjną w stanach wyczerpania fizycznego i psychicznego.

Kolor słomkowy długo nie ulega krystalizacji. Zalecany w schorzeniach przewodu pokarmowego, chorobie wrzodowej żołądka i dwunastnicy, zapaleniu błony śluzowej jelit. Przyspiesza regenerację tkanki istniejących nadżerek i owrzodzeń. Wpływa pozytywnie na perystaltykę jelit.
W żywieniu dzieci przyczynia się do regulacji masy ciała, wzmożonego rozwoju umysłowego i zwiększonej odporności na choroby.
Polecany dla diabetyków.

Kolor słomkowo-żółty, znajduje szczególne zastosowanie w chorobach wątroby i dróg żółciowych oraz przy niedokrwistości i w stanach wyczerpania psychofizycznego. Dzięki zawartej w miodzie cholinie, obniża poziom lipidów w wątrobie i zwiększa efekt żółciopędny.

Miód aromatyczny o kolorze zielonkawo-żółtym.

Zalecany w leczeniu i profilaktyce ostrych i przewlekłych chorób dróg oddechowych, gardła, zatok oraz zapaleniach oskrzeli. Wykazuje działanie przeciwgorączkowe, napotne, wykrztuśne i lekko uspokajające. Jego kojące właściwości są wykorzystywane przy chorobach reumatycznych oraz nerwicach.
Dzięki wysokiej aktywności antybiotycznej stosowany również w leczeniu schorzeń dróg moczowych.

Jasno żółtawy, bardzo przyjemny w smaku (lekko kwaskowy), delikatny i aromatyczny.
Stanowi dużą rzadkość, bowiem ta cenna roślina jaką jest Facelia, zajmuje marginalne miejsce w strukturze zasiewów. Po skrystalizowaniu miód uzyskuje jasno-kremowy, lub nawet biały odcień.

Zastosowanie lecznicze: przeziębienia, nieżyt żołądka.

Miód koloru ciemnego o smaku lekko żywicznym.

Wykazuje działanie przeciwzapalne, aseptyczne i wykrztuśne. Charakteryzuje się dużą aktywnością antybiotyczną. Zalecany przy schorzeniach górnych dróg oddechowych oraz przy stanach zmniejszonej odporności organizmu, przy anemii, chorobach krwi, schorzeniach reumatycznych. Bogaty w łatwo przyswajalne żelazo i magnez.

Kolor ciemno-herbaciany o smaku kontrowersyjnym.

Zawiera dużą ilość łatwo przyswajalnego magnezu. Działa wspomagająco na pracę mięśnia sercowego. Zalecany w leczeniu schorzeń układu krążenia, szczególnie na tle miażdżycowym, w diecie antynowotworowej, a także przy osłabieniu wzroku, słuchu i pamięci.

Miód ten posiada wysoką aktywność antybiotyczną. Stosowany w leczeniu górnych dróg oddechowych, układu moczowego, dróg żółciowych. Miód spadziowy ma różne zabarwienie, przeważnie ciemnobrunatne, brunatno-zielonkawe, lub prawie czarne.

Smak mało słodki, łagodny, lekko żywiczny, nieco gorzkawy, o słabym, lekko korzennym lub żywicznym aromacie. Krystalizuje wolno, w grudkach, drobno lub średnioziarniście. Jest miodem bardzo cenionym.

Bogate źródło białka roślinnego, makroelementów, witamin, aminokwasów i soli mineralnych.
Aktywizuje przemianę materii, zużycie tlenu w tkankach. Pobudza czynność szpiku kostnego. Normalizuje pracę nerek, wątroby, żołądka, układu nerwowego i oddechowego. Polecany przy osłabieniach, wzmożonym wysiłku umysłowym i fizycznym, zawrotach i bólach głowy, anemii, schorzeniach prostaty, zapaleniu nerwów, chorobach zakaźnych, tarczycy, nadciśnieniu i ogólnej rekonwalescencji. Działa osłonowo przy stosowaniu leków.

Pyłek najlepiej spożywać w mieszaninie z miodem: 1 cz. zmielonego pyłku lub pierzgi w 5 cz. miodu; 2 razy dziennie po 2 łyżeczki, dzieci połowę dawki.

Propolis, zwany inaczej kitem pszczelim, to produkt o charakterystycznym zapachu i smaku. Przez pszczoły używany do uszczelniania i odkażania gniazda. Zawiera związki fenolowe, flawonoidy, teropeny, substancje lipidowo-woskowe, biopierwiastki i inne składniki.

Propolis wpływa nie tylko na odporność organizmu, wykazuje również duże działanie bakteriobójcze.

Podatne na działanie propolisu są choroby: przewlekłe i ostre zapalenie gardła, zapalenie ropne krtani, oskrzeli oraz przewlekłe zapalenie płuc. Propolis wykazuje nie tylko zdolność hamowania rozwoju, czy niszczenia bakterii, grzybów i wirusów, ale również znakomicie regeneruje wszystkie typy tkanek, m. in. tkankę miękką, łączną, chrzęstną i kostną. Wspomaga leczenie grzybic skóry, oparzeń, owrzodzeń.

50g kitu zalać 0,5l spirytusem, pozostawić w ciemnym naczyniu przez okres od jednego do dwóch tygodni , od czasu do czasu mieszając. Stosować 10-30 kropli na cukier lub wodę 3 razy dziennie, nie dłużej, jak 3 tygodnie.

Wydzielina gruczołów woskowych pszczół służąca im do budowania plastrów w ulu. W temperaturze pokojowej jest ciałem stałym. Topi się przy 62-72 °C (w zależności od składu). Wydzielony przez pszczołę ma barwę białawą i jest nieco przezroczysty. W miarę upływu czasu wosk w plastrze zmienia barwę na ciemnożółtą a nawet ciemnobrązową. W przemyśle spożywczym posiada oznaczenie E-901.

Wosk pszczeli stosowany jest: do produkcji świec, które zapalone pachną miodem (świece woskowe są ważnym elementem liturgii kościołów wielu wyznań), do produkcji środków czystości typu pasty, nabłyszczacze, do pielęgnacji dredów, jako środek polerski w produkcji cukierniczej i farmaceutycznej, wybielony na słońcu lub za pomocą substancji chemicznych wosk pszczeli nosi nazwę wosku białego (łac. Cera alba) i jest stosowany np. do produkcji kosmetyków, do produkcji węzy pszczelej.

Pierzga pszczela to niezwykła mieszanka miodu, pyłku oraz mleczka pszczelego.
Z tych trzech składników pszczoły ubijają swoistą masę i składają ja w komórkach pszczelich zabezpieczając ją miodem. Właśnie dzięki temu pierzga ulega fermentacji beztlenowej, co zapewnia jej konserwację i łatwiejsze przyswajanie. Tak powstała pierzga jest odporna na oddziaływanie bakterii i grzybów.

Pierzga zawiera trochę mniej białka i tłuszczu, co pyłek, ale więcej cukrów. Jest także źródłem witaminy K oraz kwasu mlekowego. Dodatkowym atutem jest fakt lepszego i szybszego przyswajania tych składników przez organizm. Wynika to ze specyficznego sposobu jej powstawania – wspomnianej już wcześniej fermentacji mlekowej.

Pierzga stosowana jest w dolegliwościach trawiennych. Jest także bardzo pomocna w zwalczaniu problemów z wątrobą, woreczkiem żółciowym, jelitami oraz żołądkiem.

Zachęcamy do wcześniejszych rezerwacji, ponieważ ilość odkładów jest ograniczona.

Królowa ma za zadanie składanie jaj[4]. Aby to było możliwe, jej zbiornik nasienny (spermatheca) musi zostać wypełniony nasieniem. W napełnianiu go bierze udział wiele trutniów. Każda matka kopuluje tylko raz w życiu i odbywa się to w trakcie tzw. lotu godowego, który matka pszczela odbywa około 5.-8. dnia po wygryzieniu z matecznika. Lot godowy odbywa się w wiosenny, ciepły, bezwietrzny dzień, z reguły między godz. 12.00 a 18.00, na wysokości nawet do kilkunastu metrów. Matka wabi trutnie specjalnym zapachem, który posiadają wydzielane przez nią feromony (wyczuwalne dla trutni z odległości około 100 m). Matka kopuluje w powietrzu z 10-30 trutniami. Trutnie bezpośrednio po akcie umierają z powodu wynicowania aparatu kopulacyjnego i utraty dużej ilości energii, jaką pochłania sam akt kopulacji